teorie cech
Encyklopedia PWN
względnie stała właściwość człowieka, charakteryzująca pod jakimś względem jego zachowanie się;
problematyka badawcza, której podstawy metodol. wynikają z istnienia wspólnych cech różnorodnych w swej naturze systemów, zjawisk i procesów (fiz., techn., ekon., biol., społ.), co umożliwia jednolite ich traktowanie.
mikroskopowa teoria nadprzewodnictwa.
zbiorcza nazwa obejmująca koncepcje społeczeństwa, kultury i historii stworzone w 3 ostatnich dziesięcioleciach XX w. przez takich autorów, jak: Z. Bauman, J. Baudrillard, M. Foucault, D. Harley, F. Jameson, J. Kristeva, J.-F. Lyotard.
teoria tłumacząca właściwości elektronowe ciał stałych w oparciu o mechanikę kwantową.
wspólna nazwa kilku pokrewnych kierunków w naukach prawnych, które traktują prawo przede wszystkim jako fakt językowy (wypowiedź o powinnym zachowaniu nosząca pewne cechy formalne) i badają je przy zastosowaniu metody analizy log.-językowej;
